Een once in a lifetime experience

Het is tijd voor veldwerk, en ik mag mee!

Fera werkt aan verschillende projecten, zo werkt ze niet alleen aan de data verzameling van de basic needs basket, maar ook ondersteunt ze verschillende vrouwengroepen met het schrijven van projectvoorstellen. Ik ga mee met Fera naar de gemeenschappen, scholen en markten om te ervaren hoe het werk in het veld eraan toe gaat.

Warm ontvangst bij de gemeenschap

We bezoeken verschillende vrouwengroepen die Fera helpt om een projectvoorstel te schrijven. We reden naar het platteland om deze groepen te ontmoeten en dit was erg bijzonder. Met dans en zang werden we welkom geheten. Dit is totaal anders dan de Nederlandse cultuur waar je meestal alleen de handen schudt. Tijdens het bezoek vond ik het soms heftig om te zien hoe de levensomstandigheden zijn. De bewoners wonen in hutjes zonder elektriciteit of stromend water. Bij elk dorp sloten we af met een applaus, en we kregen vaak een zak pinda’s als cadeau mee.

Data verzameling voor de Basic Need Basket

Een ander project waar Fera aan meewerkt is de zogeheten Basic Needs Basket. Binnen dit project onderzoekt het Centre for Social Concern hoeveel het dagelijkse leven kost en wat de prijzen zijn van de ‘Basic Needs’ voor een gezin. Denk hierbij aan de prijzen van olie, zout, mais, groente, vis, melk etc. Naast het bezoeken van verschillende markten bezoekt het centrum ook huishoudens en scholen. Alle data worden verzameld op het centrum in Lilongwe en onderzocht om bijvoorbeeld gemiddeldes uit te rekenen. Deze uitkomsten worden gebruikt voor onderzoek, om te publiceren en voor te leggen aan de overheid. Het is belangrijk dat er bewijs is over de levensomstandigheden en deze resultaten te delen met bedrijven en andere organisaties om salarisniveaus vast te stellen. Met deze gegevens kan het centrum door middel van pleitbezorging omstandigheden verbeteren voor de mensen die het het hardst nodig hebben.

Samen met Fera, chauffeur Harold, en dataverzamelaar Damiano hebben we verschillende markten, scholen en huishoudens bezocht. Alle papieren met de basisbenodigheden zijn uitgeprint en klaar om ingevuld te worden. Ook gaat er een weegschaal mee om de producten te wegen en in prijs te brengen.

Eerst rijdt het team naar de school. Bij de lagere school en de middelbare school wordt er gevraagd naar het schoolgeld. Ook vertellen de leerlingen zelf wat de kosten zijn van het schooluniform, de schriften en pennen. Het schoolgeld wordt per semester betaald en is voor de bezochte scholen gemiddeld 10000 MWK (10 euro). Daarbij moeten de leerlingen ook zelf een uniform en schoenen aanschaffen, waarbij de schoenen vaak het duurst zijn. In totaal kost alles voor de schoolbenodigdheden ongeveer 35000 MWK (35 euro). Met een minimumloon van 50000 MWK (50 euro) per maand is dat is best een groot bedrag is (50 euro).

Op naar de markt

Daarna bezoekt het team 8 verschillende markten. Al deze markten bevinden zich in Lilongwe, maar verschillen in grootte en drukte van elkaar. De kleine, lokale markten zijn wat rustiger. De grote markten in de stad zijn erg chaotisch. Toch zijn ze overal vol met geuren, kleuren en vooral mensen. Het leven in Malawi is hard en wanneer ik de omstandigheden op de markt zie, bevestigt dit dat er enorm hard wordt gewerkt voor geld. Ook de kinderen helpen vaak mee: soms pellen ze pinda’s of sjouwen zakken met mais op hun rug of hoofd; een andere keer verkopen ze Mandaza (gefrituurd deeg) dat hun moeders ‘s ochtends hebben gefrituurd. Vaak zie je mensen lopen met levende kippen die verkocht gaan worden. Kundig worden die ondersteboven aan elkaar vastgeknoopt en aan hun poten opgetild.

De markten hebben hun eigen logica en plattegrond. Maar zonder het team zou ik zo verdwalen in het doolhof van alle kraampjes. Er zijn kraampjes met eten, houtskool en olie.  Overal vraagt het team de prijzen op. Damiano doet dit werk al meer dan 13 jaar, elke maand gaat hij markten en scholen. Ook gaat hij 1 keer in de drie maandenhuishoudens af om data te verzamelen. Fera assisteert hem met de weegschaal en met het omrekenen van de gewichten, de prijzen opvragen en de selectie van de kraampjes. Vooral kinderen zijn nieuwsgierig wat het team aan het doen is en er staan al snel 15 kinderen om te kijken wat er precies gebeurt met de weegschaal. Veel producten worden na het wegen gekocht.

In de dagen daarna ben ik samen met Fera en Damiano naar Machinga afgereisd.  Er werd een belangrijke vergadering gehouden in het Machinga district council house. Zo werden de uitslagen van de  data verzameling besproken, en ook de advocacy trainingen besproken met de vertegenwoordigers van de overheid. Het is vooral belangrijk om de resultaten van de projecten te delen, omdat de overheid dan weet wat er speelt op een lokaal niveau en wat de uitkomsten zijn van de projecten. Zo kunnen ze de resultaten in hun hoofd houden voor volgende projecten of plannen.

De volgende stap

Nu ga ik mijn tas inpakken om mijn reis voort te zetten naar Tanzania, Dar es Salaam, waar ik drie weken mijn oude stagebegeleider ga opzoeken. De ruimte en de tijd is ervoor en daar ben ik heel blij mee. Ook hij heeft een hele carrière in ontwikkelingswerk en wilt me graag van alles laten zien. Daarom neem ik nu dus even een pauze van het bezoeken van de missiewerkers.  Eind augustus zal ik naar Nairobi vliegen, waar ik mee zal lopen met missiewerkster Jacinta.

Ik wil Fera bedanken voor mijn verblijf en de ervaringen in Malawi. Het was een hele bijzondere ervaring in een heel bijzonder land. Ondanks de vele armoede, zie je de kracht van de mensen en ook is de natuur er prachtig. Door mee te gaan met veldwerk ben ik op plekken geweest waar normaal geen toeristen komen en dat is een zogeheten ‘once in a lifetime experience’ waar ik erg dankbaar voor ben.