Van het seminarie naar een vluchtelingenkamp in Uganda: dat is een héél grote stap. Missionaris Sander Kesseler is de eerste om dat toe te geven. Toch heeft hij geen spijt van deze stap. “Toen ik in 2011 meteen na mijn opleiding aan het Sint-Janscentrum naar Uganda vertrok wist ik niet echt wat me te wachten stond. Ik wilde, hoe zoetsappig het misschien ook klinkt, een licht in de duisternis zijn voor mensen.”

Wederkerig

Meer dan tien jaar later constateert hij dat het missiewerk ook voor hemzelf een verrijking is. “Ik had op het seminarie een rationeel geloof. Door mijn werk in Uganda is mijn geloof gaan leven. God brengt mensen op mijn pad die mij kunnen verrijken en waardoor ik als mens kan groeien.” Daarmee benadrukt Sander dat juist wederkerigheid belangrijk is in zijn werk. Hij staat zeker niet boven maar juist naast de mensen. Hij woont, leeft en werkt samen met de vluchtelingen in nood die hij wil ondersteunt. En die nood is hoog. Sander woont en werkt in het vluchtelingenkamp van Pallabek. Het kamp beslaat meer 2.000 vierkante kilometer en telt meer dan 141.000 vluchtelingen, waarvan meer dan 80% minderjarig is. De leefomstandigheden zijn zwaar en veel vluchtelingen kampen naast lichamelijke problemen ook met mentale problemen. Het is voor Sander juist een aansporing om zijn werk onvermoeibaar te blijven doen. “Mijn droom is om nabij zijn aan hen die in nood zijn. Het is mooi dat ik de veelal jonge vluchtelingen structuur en een toekomst kan bieden.”

Met hart en ziel

Sander is helemaal op zijn plek als missionaris en zet zich met hart en ziel in om de vluchtelingen een menswaardig bestaan te geven. Toch was het niet een heel bewuste keuze om naar Uganda te vertrekken. “Ik heb niet voor dit werk gekozen of gesolliciteerd, maar ik ben er ingerold. Iin dit werk vallen voor mij alle puzzelstukjes op hun plaats. Trouwens: werk is natuurlijk niet het goede woord voor wat ik doe. Hier, op deze plek, kan ik mijn passie en liefde voor de mensen op mijn eigen manier in de praktijk brengen. Juist in deze tijd waarin wereldwijd veel onrust en duister is, zijn er mensen nodig die durven op te staan, zodat we weer een uitweg kunnen vinden in deze tijd van onzekerheid.” Ja, Sander weet dat dat heel groots klinkt, maar voldoening haalt hij vooral uit de ‘kleine’ dingen. “Een traan veranderen in een lach: dat is het mooiste wat er is.”