Niks te verliezen of juist wat te winnen?

Al ruim 20 jaar is Jacinta van Luijk lekenmissionaris in Kenia. Sinds 15 jaar werkt ze bij KAP: een organisatie die in de stad Kitale en de omliggende regio voorlichting geeft over vrede, mensenhandel, verslaving en hiv/aids. Met behulp van counseling krijgen jongeren handvatten om hun problemen aan te pakken. Dat is hard nodig, want met name jongeren groeien op in zulke slechte omstandigheden dat ze denken niets meer te verliezen te hebben. Ze sluiten zich aan bij gewelddadige bendes. “Met de activiteiten van KAP willen we deze jongeren laten beseffen dat juist wat te winnen hebben.”

Avondklok
Een lovenswaardig streven waar Jacinta en haar team in moeilijke omstandigheden aan werken. Zo geldt er sinds kort een avondklok in sommige buitenwijken van Kitale. Die werd ingesteld nadat in één nacht dertig mensen met geweld beroofd werden. “Deze gangs, met vaak heel jonge tieners, worden 'Unreached Youths' genoemd,” vertelt Jacinta. Ze komen bijna altijd uit gebroken gezinnen en de jongeren zijn vaak verslaafd aan alcohol en drugs. De meeste jongeren zijn depressief, omdat ze geen doel en hoop in hun leven hebben.”

Met bijeenkomsten wil KAP jongeren aandacht en perspectief geven.

Aandacht
Reden voor KAP om juist voor deze jongeren cursussen  aan te bieden over mentale gezondheid. In zes tot acht maanden komen ze regelmati bij elkaar.  Onlangs was er een drukbezochte bijeenkomst in het platteland van Misanga, een gebied dat grenst aan de stad Kitale. De jongeren kregen uitleg over mentale gezondheid waardoor ze hopelijk  meer grip krijgen op hun eigen geestelijke gezondheid. “Daarnaast hebben we ook meegedaan aan een speciale wandeling met als thema geestelijke gezondheid georganiseerd in Eldoret. Dat is een plaats die 75 kilometer zuidelijk van Kitale ligt. Het lijken misschien druppels op een gloeiende plaat,” zegt Jacinta. “Maar het is belangrijk dat deze jongeren ervaren dat er mensen zijn die wél om hen geven. We zijn er met educatie, maar ook met aandacht. Zo merken deze jongeren dat ze wel wat te winnen – en dus ook te verliezen - hebben.”

De organisatie van de 'Mental Health Walk' was in handen van de KCPA.

Focus
De omstandigheden waarin Jacinta en haar team werken zijn verre van ideaal en soms is hun werk gevaarlijk. Maar toch weerhoudt dat haar niet  om door te gaan met haar werk voor vrede en gezondheid. “Het leven in Afrika is hard, maar het leven gaat hier ook om écht belangrijke zaken. Met het werk van KAP ben je letterlijk bezig met de kanten van leven en dood. Maar je bent ook in staat iets te doen aan de slechte levensomstandigheden, hoe klein dan ook. Ik ben nog steeds heel enthousiast over het leven hier, ook al kan het erg hard zijn.”  Daarom heeft Jacinta ook wel eens moeite met het oordeel van Nederlanders die van veraf  ‘er iets van vinden’. “Veel Nederlanders denken dat het de eigen schuld van mensen is als ze kampen met verslavingen of trauma’s, maar zo simpel ligt het niet. Waar halen ze de arrogantie vandaan als ze er nooit zijn geweest en hebben ervaren?” Gelukkig weet Jacinta zich ook gedragen door haar achterban in Nederland die haar trouw steunen. Want ook Jacinta is maar een mens, die soms een moreel steuntje nodig heeft. Al vindt ze dat steevast ook bij haar geloof. ‘If God wants the job to be done, he will show the way’ … Als ik buikpijn heb om fondsen denk ik daar aan!”

Het team van KAP blijft geloven in de kracht van educatie en aandacht.