Een warm welkom in Mwanza

Ik zal me even voorstellen: Ik ben Zoë Tjon A Ten, 22 jaar en heb net mijn studie in culturele antropologie met een minor journalistiek afgerond.Voor de Week Nederlandse Missionaris bezoek ik een aantal missionair werkers en hun projecten in Afrika.

De missionair werkers komen uit Nederland, maar wonen al langere tijd in het buitenland en werken daar bij lokale projecten. Voor mij is dit de uitgelezen kans om de theorie in praktijk te brengen en om vanaf een lokaal niveau de cultuur te beleven. De landen die ik zal gaan bezoeken zijn: Tanzania, Malawi, Kenia en Uganda. Mijn eerste stop is in Tanzania, waar ik op bezoek ga bij Susanne Beentjes.

Op bezoek bij Susanne

Na een hele lange en vermoeiende reis die niet helemaal liep als gepland, ben ik eindelijk aangekomen in Mwanza in Tanzania. Deze stad grenst aan Lake Victoria, een van de grootste meren in Afrika.

En wat ben ik blij dat Susanne Beentjes al staat te wachten wanneer ik het vliegveld af loop. Susanne neemt me mee naar het Lulu-project. Dit project is in 2013 opgezet door Corine ‘t Hart (SMA-geassocieerde). In het najaar van 2019 heeft ze het stokje aan Susanne overgedragen.

Afrika had altijd al een aantrekkingskracht op Susanne (35 jaar) uit het Noord-Hollandse De Rijp. Al van kleins af aan werd ze geïntrigeerd door de Afrikaanse cultuur. Het was ook geen verrassing dat ze na haar middelbare school vertrok naar Ghana om vrijwilligerswerk te doen. Haar droom was om arts te worden, maar na meerdere malen uitgeloot te worden voor de studie Geneeskunde koos ze voor de studie Gezondheidswetenschappen aan de VU. Tijdens haar master International Public Health deed ze haar stage in Tanzania. Na haar master pakte ze in 2010 haar koffers om in Tanzania te gaan wonen met haar kind en toenmalige man. Helaas werd de roze wolk al gauw wat grijzer voor Susanne. Werk bleef lastig te vinden en na jaren verschillende banen te hebben gehad om rond te komen besloot Susanne in 2015 samen met haar zoontje Jacob terug naar Nederland te gaan. Ze begon een nieuwe carrière in de farmaceutische industrie, maar de drang om terug naar Afrika te gaan bleef.

Toen kwam de vacature van de SMA (Sociëteit voor Afrikaanse Missiën) op haar pad. Ze waren op zoek naar iemand die het Lulu-project wilde coördineren en Susanne voelde zich geroepen. Ze is nu uitgezonden naar Mwanza aan het Victoriameer en vertelt: “Ik ervaar mijn leven als lekenmissionaris als zeer waardevol. Missiewerk is grensoverschrijdend werken. Samen met de vrouwen van Lulu werken we aan een betere toekomst. Ik ervaar veel vrijheid om mijn creativiteit en ideeën vorm te kunnen geven.”

Na een dagje bijkomen van de reis zit ik vol energie om met het Lulu-project mee te gaan lopen. Het project helpt tienermeisjes in Mwanza met het ontdekken van hun talenten, het plannen van hun toekomst, het starten van hun eigen bedrijfje en het maken van allerlei handgemaakte spullen. Het hoofdkantoor van Lulu ligt hoog op een heuvel met een prachtig uitzicht over het meer. In de eerste week loop ik mee met een gebarentaalles, brengen we een bezoek aan nieuwe moeders met babypakketten, gaan de naar het winkeltje waar ze alle Lulu-producten verkopen en ga ik mee met mentoren om hun studentengroepen te bezoeken in de regio.

Ik verblijf  deze weken op het SMA-house. Dit is een gastenhuis voor mensen van de SMA zoals SMA-studenten, maar er wonen ook een aantal paters. Een warmer welkom had ik me niet kunnen wensen en ik ben benieuwd wat de komende weken gaan brengen.