Op verkenningstocht in Ecuador
De verkenningstocht is nu toch echt in volle gang! Ik ben nu enkele dagen in Ambato (Ecuador) voor mijn MSc-onderzoek, maar deze trip begon al een maandje eerder, namelijk in Quito. In deze hooggelegen hoofdstad (2850 meter boven zeeniveau) heb ik eerst wat taallessen gevolgd zodat ik beter voorbereid ben op het doen van interviews en het voeren van gesprekjes met de mensen om me heen. Tijdens deze maand heb ik al wat van de cultuur van Ecuador kunnen proeven. Letterlijk proeven, want eten doen ze hier in overvloed. De almuerzos (lunches) zijn echt megagroot, meestal bestaande uit soep, rijst, linzen, vlees, een overheerlijk fruitsapje en een klein toetje (meestal fruit). Het is me opgevallen dat ze hier over het algemeen wel echt veel vlees eten. Ook staat Ecuador bekend om het eten van cavia’s; dit moet ik nog steeds een keer proeven nu ik hier ben voordat ik daar een echt oordeel over kan vellen.
Naast het eten is de omgeving ook erg indrukwekkend. In Ecuador word je overal omgeven door vulkanen. Zo zijn we ook richting Cotopaxi geweest, een van de hoogste actieve vulkanen ter wereld. Je bevindt je in een prachtig bergachtig landschap. Hoewel we geen condor zagen, spotten we wel een vos!
Wanneer je vervolgens vier uur naar het noorden rijdt, kom je opeens in een hele andere omgeving terecht. Dit was te zien toen we met de groep richting een klein dorpje gingen genaamd San Miguel de Chontal, gelegen aan de Río Chontal. Het plaatsje ligt een stuk lager dan Quito (850 meter boven zeeniveau). Hier heerst dan ook een ander klimaat. De lucht is bijvoorbeeld een stuk vochtiger en de temperatuur een stuk hoger! Dit betekende ook dat we heerlijk hebben kunnen genieten van het water van de rivier. Daarnaast hebben we hier kunnen genieten van overheerlijke vruchten, vers van de boerderij! Ik heb in mijn leven nog nooit zo’n lekkere sinaasappel geproefd als hier. Daarnaast heb ik voor het eerst de vruchten van de cacaovrucht geproefd. De rode vrucht werd doormidden gesneden waarna er wit vruchtvlees verscheen. Je kon het zo pakken en vervolgens moest je erop zuigen tot er geen vruchtvlees meer was. De smaak was een beetje zuur en een beetje zoet. Als je ooit de kans hebt om dit te proeven, doen!! Ook hebben we hier een hok vol cavia’s aanschouwd, super schattig, maar wetende dat ze in de pan belanden ook een beetje cru.
In dit dorpje hadden we het geluk om de dorpsfeesten mee te maken. Wat me erg bijstaat, is dat we enorm goed werden ontvangen. Het was als een warme deken, en dit terwijl we de taal nog niet 100% konden spreken. De mensen namen ons helemaal mee in hun feesten, familie en vrienden.
Naast het eten en de omgeving heb ik ontzettend genoten van de muziek die er werd gemaakt tijdens de pauzes op de taalschool. Iedereen moest zijn steentje bijdragen, dus dit betekende dat een deel gitaar speelde, een deel de tamboerijn, een deel zong, en een deel gezellig meesloeg. Het meest bijzonder vond ik de panfluit, een instrument dat je hoort in vele Ecuadoriaanse (en over het algemeen Zuid-Amerikaanse) liedjes! Prachtig hoe deze werd bespeeld tijdens het nummer Cariñito van Lila Downs. Daarnaast was er jazzweek in Quito. We zijn met een groepje naar een theater gegaan waar jazz werd gespeeld met afro- en Cubaanse invloeden. Zowel het publiek als de artiesten leken ontzettend te genieten van het optreden vol kleur en dans; aanstekelijk om te zien!
Deze eerste maand vloog voorbij en nu ben ik beland in Ambato, een kleiner plaatsje iets ten zuiden van Quito. Hier gaat mijn verkenningstocht verder en zal ik mezelf onderdompelen in het kantoorleven van de lokale NGO én een aantal weken leven met een kleine community genaamd de Rumipata Comunidad. Het uiteindelijke doel van mijn onderzoek is het maken van kaarten in een bepaalde tijd (multi-temporale kaarten). Hierbij is het belangrijk dat er kritisch wordt nagedacht over de manier waarop dit wordt gedaan. Het is daarbij ook belangrijk dat de gemeenschap wordt meegenomen en daarom zal er gebruik worden gemaakt van countermapping-technieken via een geplande workshop. De eerste vergadering heb ik al bijgewoond en hier heb ik mijn voorstel gedeeld met de mensen van de NGO. Samen met de mensen van kantoor, iemand uit de gemeenschap en een andere onderzoekster zijn we gaan lunchen, en ik kon weer even genieten van de Ecuadoriaanse keuken. Over ongeveer twee weken zal ik voor het eerst naar de Rumipata Comunidad gaan. Ik kijk er nu al naar uit om deze plek te verkennen!
