Warm welkom

Hola allemaal!

Mijn eerste blog post vanuit Ecuador! Na veel voorbereidingen was het eindelijk tijd om mijn spullen te pakken en naar Ecuador te reizen voor het veldwerk voor mijn master scriptie. Dit avontuur startte met het leren van Spaans in Quito! Gelukkig waren de leraren en studenten allemaal super aardig en vriendelijk, en voelde ik mij meteen thuis. Elke vrijdag was er een mini-concert tijdens de pauze, waar we allemaal meededen met het zingen van Ecuadoriaanse (en Spaanse) liedjes.

Taalbarrière overbruggen

Deze weken ervoer ik ook de moeilijkheden van taalbarrières en de verschillen in cultuur. In een land waar bijna niemand Engels spreekt, waren we geforceerd om ons Spaans te oefenen in elke interactie die we hadden. Dit was een leuke uitdaging, maar kon soms ook wat confronterend zijn. Gelukkig was iedereen heel erg aanmoedigend en geduldig, en behandelt iedereen je hier alsof ze je al hun hele leven kennen! In de praktijk betekent dit dat je thuis wordt uitgenodigd, je mee wordt genomen naar sportklasjes, en we mochten zelfs mee op een familietripje! Dat weekend gingen we, samen met nog 20 andere vrienden, naar het dorp waar de directrice is opgegroeid. Het hele dorp was vol met festiviteiten. In de avond stonden we samen met het hele dorp te dansen in een grote tent, begeleid door hele harde muziek en een ‘entertainer’ die de hele avond door een microfoon heeft staan praten. Overdag hebben we gezwommen in de rivier, en hebben we een privé rondleiding gekregen over de familieboerderij. Hier verbouwen ze bananen, cacao, en andere exotische vruchten (van welke ik de namen niet meer kan herinneren). Ook heb ik hier de lekkerste sinaasappel ooit op, onder het genot van een prachtig uitzicht!

Contrast

Toen begon mijn veldwerk voor het echt. In de regio Cotopaxi zijn kleine boeren en landbouwbedrijven verstrikt in een strijd over (regen)water. De 2 typen boeren bestaan naast elkaar, gescheiden door slechts 1 weg. Deze week ging ik voor het eerst naar het veld om dit met mijn eigen ogen te zien. Toen we langs de velden reden, werd ik overspoeld door de geur van broccoli, en werd het contrast erg duidelijk. Aan de ene kant van de weg uitgestrekte groene velden, en aan de andere kant kleine boerderijen en hier en daar wat velden met gemixte gewassen, meestal bruin van kleur…
Verdenkingen van ‘weermanipulatie’ bestaan onder de lokale boeren: de broccoliproducenten zouden de wolken bombarderen om de regen niet te laten vallen. Bewijs voor dit bestaat nog niet, maar in lijn met historische gebeurtenissen, kunnen deze beschuldigen bijdragen aan een langere trend. Een trend waarin lokale boeren structureel minder macht hebben, en invloed over hun waterbronnen kwijt raken. In de komende weken wil ik zoveel mogelijk boeren proberen te spreken over hun ervaringen, en zo hun positie en perceptie beter begrijpen.

Alinea 4